ouderschapsdeskundige
Wat een mooie afwisselende avond van Frontaal Podium (zoek ze op, ga erheen!). Vereerd dat ik daar ook op het podium mocht staan tussen de professionele schrijvers en dichters. Hier de opening (Op handen dragen) van mijn setje van vijf gedichten rond taboe (het thema van de avond) en ouderschap. Het verlangen om over te dragen wint het van de spanning om op te treden. Dus ja, ik wil dat van harte vaker doen :-)
Wat groeien die kinderen toch hard, wat worden ze al groot, wat gaat de tijd toch snel. Allemaal waar natuurlijk. ‘Geniet er maar van, voor je het weet zijn ze groot’, kreeg ik te horen toen mijn oudste net geboren was. Maar niemand had het over de dagen dat de tijd kruipt en al het geduld dat je moet oefenen. Een baby van drie maanden die ‘nog’ niet doorslaapt, een klas die niet meteen lekker loopt als er een nieuwe juf voor staat, een peuterverkoudheid die langer dan een week duurt, een carrière die stokt omdat je minder bent gaat werken, een puber die dagelijks chagrijnig opstaat, boterhamtrommels die elke dag weer gevuld moeten worden met iets gezonds, de laatste drie films gemist in de bioscoop, luiers die volgepoept worden zodra ze verschoond zijn, een bevalling die niet opschiet, zitten wachten met het eten omdat ze na de voetbaltraining blijven nakletsen – kinderen grootbrengen vergt uithoudingsvermogen. [...] Lees verder
Een vraag beantwoorden voor de Opvoedvraag van Trouw vind ik altijd leuk omdat het weer een kans is om een lampje op de ouders te zetten. Maar deze keer pakt het wel héél leuk uit want kijk nou, een van de woorden uit mijn bijdrage is tot woord van de dag gebombardeerd. Apetrots.
In de pdf lees je mijn bijdrage aan de vraag van een ouder die worstelt met alle feestdagen. Moet je daar per se aan meedoen, vraagt ze zich af. [...] Lees verder
Hoe vrij voelen gedachten
zolang je zoekt?
Wat heb je aan vleugels
tegen de stroom
als je voorwaarts wil?
Het eens blijven met jezelf
tussen anderen
botst dat met
gedachten veranderen?
Verbindt meerstemmigheid
wat schitterend is
het handelen om nieuws te beginnen?
Ruimte maken
vergt schoorvoeten.
Geschreven voor de nieuwsbrief van Samenwerkingsverband Utrecht Primair Onderwijs [...] Lees verder
Het is de Week van de Opvoeding. Goeie week voor de (online) primeur van het gedicht Groei. Eerder las ik ‘m voor tijdens Dichters in de Prinsentuin tijdens een blokje ‘ouderschapsgedichten’. Tot mijn verrassing en ontroering ontlokte het een hartstochtelijk ‘Ja!’ van een luisterende vader. Benieuwd of dat herkenbaar is?
Groei
Stel het is geen wedstrijd
hoe hard je baby groeit
wanneer hij omrolt
stapjes zet of hapjes eet.
Stel het maakt niet uit
hoe hard je zorgt
hoeveel foto’s je maakt
speeltjes koopt of uitjes doet.
Stel je kunt ze niet beschermen
tegen hobbels en verdriet
omdat ze zelf moeten vallen
om te voelen wat jij voorziet.
Stel je zou vooruit in de tijd
terug kunnen bladeren
getuige zijn van onbeholpen pogingen
met beste bedoelingen. [...] Lees verder
Is het geen wonder
hoe in het ontmoeten
steeds nieuwe lagen
vouwen in ons binnenste?
Hoe die vouwen origamiën
tot kraanvogels, sterren, klavers
of klauwen, happers, kreukels
zie je niet vanbuiten.
Door het vormen
gevormd worden
voedt de eenheid
en de symbiose.
Geschreven voor de nieuwsbrief van Samenwerkingsverband Utrecht Primair Onderwijs [...] Lees verder
De wereld van ouders staat op zijn kop als hun kind de moed om te leven kwijtraakt. Logisch dat dan alle aandacht naar hulp voor het kind gaat. Maar hoe je daarbij als ouder overeind blijft is nog niet eenvoudig. De website mijnkindwildood.nl is er voor ouders die zorgen voor een kind (al dan niet (jong)volwassen) met suïcidaal gedachten of suïcidaal gedrag. Boordevol informatie, ervaringskennis, wegwijzers en een hart onder de riem. Het merendeel van de – radicaal oudervriendelijke – teksten is van mijn hand. Een intensieve maar vooral ook prachtige opdracht waarbij ouderschapskennis, ervaringskennis en schrijfplezier samenkomen. Bij NOS Radio 1 Journaal mocht ik vertellen waarom dat zo hard nodig is. [...] Lees verder
Bizar hoe kinderen je zwakke plekken altijd weten te vinden. Doe ik nog zo mijn best om het schap met de koekjes voorbij te lopen in de supermarkt, komt mijn jongste enthousiast aanzetten met chocoladebiscuitjes. Het geringste spoortje twijfel van mijn kant maakt dat ze de ruimte pakt waarvan ik nog niet in de gaten had dat ie er was. Want ik hou héél erg van chocoladekoekjes maar ik vind eigenlijk dat we ze niet moeten kopen. Maar eigenlijk is niet duidelijk genoeg voor een kind.
Dus als ik eigenlijk vind dat ze maar één koekje bij de thee mogen terwijl ik er zelf wel meer zou willen, dan vragen ze er twee. Als ik eigenlijk op de fiets naar school wil maar ervan baal dat het regent, gaan ze zeuren of we met de auto gaan. [...] Lees verder
‘Hij verveelt zich te pletter, dat vind ik zó moeilijk. Hij heeft geen vriendjes, hij kan de straat niet op, zijn kleine zusje haalt hem het bloed onder de nagels vandaan als ze zijn legobouwwerken “per ongeluk” omstoot en ik heb ook geen tijd en zin om dagelijks urenlang in de kou ergens in een of andere buurtspeeltuin op de rand van de zandbak te hangen. Ja sorry, dan ben ik maar niet de ideale moeder. Maar ik maak me wel zorgen om hem. Nog geen zes jaar en nu al overal buitengesloten. Kleuters zijn hard hoor. Maar ja, ik zie zelf ook wel dat hij de gemakkelijkste niet is. Hij herkent alle automerken inclusief de verschillende uitvoeringen, terwijl we zelf niet eens een auto hebben, hahaha. [...] Lees verder
Voor Netwerk Beter Samen schreef ik eerder al over oudervriendelijke taal en nu is er ook een brochure die beknopt de ouderschapstheorie van Alice van der Pas belicht. Ik weet dat ze daar zelf haar twijfels bij zou hebben gehad (‘dan denken ze het te weten, maar het is gelaagder dan de meeste werkers door hebben’, zei ze ooit) maar ik heb toch een poging gewaagd haar gedachtegoed eer te doen… Dat de brochure Oudervriendelijk samenwerken (te downloaden na achterlating van je mailadres) mag inspireren en aanzetten tot nadere verdieping! [...] Lees verder
Recente reacties