Achtergrond

 
Omweg

Naast mijn werk als documentair televisieproducent en internetpionier coachte ik midden jaren negentig musici bij de zakelijke kant van hun beroep. Onzettend leuk om te doen maar geen droog brood in te verdienen, dus toen mijn compagnon en ik ons bedrijf verkochten zocht ik een manier om van dat boeiende coachwerk mijn vak te maken.  Het begeleiden van de directeuren van de grote Kinder- en Jeugdfondsen (zoals Kinderpostzegels, Jantje Beton en Cliniclowns) zette mij op het spoor van professor Baartman. Deze emiritus hoogleraar hield zich jarenlang bezig met preventie en hulpverlening rond kindermishandeling. Hij vertelde de directeuren van de kinder- en jeugdfondsen, die zich oriënteerden op een gezamenlijk project rond kindermishandeling, hoe hij zich in het begin van zijn carrière had afgevraagd hoe het toch mogelijk is dat ouders hun kinderen mishandelen? En hij schetste ook hoe hij zich later ging afvragen hoe het mogelijk is – in termen van wat er voor nodig is – dat ouders hun kinderen goed grootbrengen…

Op dat moment viel er voor mij een jackpot vol kwartjes. Door het grootbrengen van mijn eigen kinderen die niet bepaald volgens de boekjes grootgroeien, was mijn oude belangstelling voor het werk in de hulpverlening gewekt. Mijn oorspronkelijke opleiding voor inrichtingswerk was me te institutioneel, en ook toen beviel het me al niet dat alles zo gericht was op moeilijkheden. Waar waren de mogelijkheden? Dat is wat Baartman ook bedoelde volgens mij, waarom kijken we bij ouders vooral naar wat er allemaal niet goed gaat en wat weten we eigenlijk van wat er nodig is voor goed genoeg ouderschap? Dáár had ik dus wat te doen. 

Toen heb ik mij bijgeschoold tot ouderschapsconsulent, een coach voor ouders met vragen rond het ouderschap. Daar maakte ik kennis met het onderzoekswerk van Alice van der Pas (dat voelde als thuiskomen) en sindsdien is het ouderschap mijn stokpaardje. Daarom ben ik naast IJskastmoeder óók gaan schrijven over de processen rond het ouderschap. Deze stukjes zijn expliciet niet bedoeld als opvoedtips, maar hebben de bedoeling ouders te verleiden na te denken over waarom ze het doen zoals ze het doen. Niet vanuit het kinderperspectief, maar vanuit het ouderperpectief.