Familieomstandigheden

Vroeger kwam ik veel over de vloer bij wat in mijn ogen Het Ideale Gezin was. Een zoete inval, warme moeder, hecht en toch elkaars ruimte respecterend, aan tafel ging het over politiek & cultuur, feesten tot in de kleine uurtjes maar ook lome zwijgzame zondagmiddagen met een boek en een pot thee in de bloemige tuin. Toen de kinderen twintigers werden kregen de zussen ruzie omdat ze elkaars partner niet zagen zitten. De vader nam het op voor de oudste. De jongste ontplofte, zei dat ze vroeger al nooit gezien werd zoals ze was en geen voet meer over de drempel zou zetten. Met terugwerkende kracht viel de idylle van het gelukkige gezin in duigen.

In mijn spreekkamer zijn de ellendige familieverhalen eerder regel dan uitzondering. [...] Lees verder

Ik & Wij

Ontredderd lig ik in het kraambed. Mijn man heeft gister zijn rechterhand gebroken, er is geen kraamzuster beschikbaar omdat alle juni-baby’s bij volle maan gekomen zijn en we wonen net een paar maanden in een nieuw dorp dus van een sociaal vangnet is nog geen sprake. De oudste is nog geen twee als haar zusje geboren wordt, dus ook van die kant is weinig hulp te verwachten. Als de ene slaapt, is de andere wakker en omgekeerd. Waren de borstvoedingsmomenten bij de eerste een oase van rust, nu moet ik met de ene arm een baby zien vast te houden en met de andere een peuter zien weg te houden. Toch is die exponentieel toegenomen chaos niet eens de grootste verandering. [...] Lees verder

Roeien

“Estelle wil na de zomer graag gaan dansen, even op de website kijken welke lestijden er zijn en oh ja we moeten nog een speelafspraak voor haar regelen morgen omdat we anders logistiek in de knoop komen met de afspraak die Rosa heeft. Hadden we nou al een oppas voor volgende week? Trouwens wat is dat water wisselend van temperatuur, de combiketel moet ook weer eens nagekeken denk ik. Dat doet me trouwens denken aan de APK keuring voor de auto, slik, dat moet vóór 13 juli en dat is het alweer bijna. Ik ben benieuwd wanneer de poes gaat jongen, zou ze nog een vlooienprik mogen nu ze zwanger is? Als ik nou dadelijk eerst de BTW even regel dan kan de administratie naar de accountant. [...] Lees verder

Jong geleerd

Het is elf uur ’s avonds als ik met trillende vingers en bonzend hart begin aan de IQ test van de Mensa. Nooit eerder heb ik zo’n test gedaan, ik durfde niet, bang om er niks van te begrijpen en tegelijkertijd ook bang om door de mand te vallen. Bovendien, wat moet een mavo-meisje met een  test? Maar nu schop ik mijzelf over de drempel. Ik haal diep adem en druk op <start>. Over twintig minuten weet ik meer.

In het dorp waar ik grootgroeide was ik het eerste protestante kind dat bij de nonnen naar de meisjesschool ging. Dat voelde heel stoer, vooral omdat mijn vader ervoor uit de kerkenraad werd geschopt. Dus toen ik mij niet zo op mijn gemak voelde tussen mijn klasgenoten gaf ik het cultuurverschil tussen de protestanten en katholieken de schuld en droeg dapper mijn kruis. [...] Lees verder

Samen aan tafel

Woensdagmiddag, Rosa’s vriendje Japie komt mee uit school en we gaan eerst een boterham eten. “Thuis mag ik nooit zelf mijn brood smeren. Mijn moeder vraagt gewoon wat ik er op wil hebben. Jullie eten altijd aan tafel hè?” zegt hij en door de manier waarop hij het zegt meen ik naast verbazing ook enige jaloezie te bespeuren. “Waarom eigenlijk?” Goede vraag, daar heb ik al een tijdje niet meer over nagedacht. ‘We eten aan tafel omdat ik het fijn vind om samen te eten en dan te horen hoe de dag is geweest. Of om alvast te bedenken wat we die dag gaan doen.’ “Ontbijten jullie dan ook aan tafel?!” zegt hij stomverbaasd. Dat schijnt een zeldzaamheid te zijn tegenwoordig maar inderdaad, dat doen wij, al is het maar om mezelf wat opstarttijd te gunnen ’s ochtends. [...] Lees verder

Hou-vast

Vaderlief ik ben zo blij
op dit grote feestgetij.
Daarom geef ik U
een kusje nu.
En fluister in uw oor
héél oud worden hoor!

Is het echt vijfendertig jaar geleden dat ik dit versje stond op te zeggen aan de rand van het ouderlijk bed? Ik ken het nog steeds, het zingt tegenwoordig vaak rond in mijn hoofd. Sinds ik zelf kinderen heb is het bouwen aan gezamenlijke herinneringen een actueel thema. Helemaal nog niet eenvoudig hoe je dat doet. Want ik ben niet gelovig, leef een weinig traditioneel leven zonder weekenden en aan verplichte familiebezoekjes heb ik een broertje dood. Dus samen bidden voor het eten (en dan stiekem gekke bekken trekken naar je zus),  nieuwe kleren met Pasen (altijd bibberen in te dunne katoenen jurkjes met open sandalen) en de zondagmiddagbezoekjes aan opa en oma (‘Ik mag het Groenland-lepeltje!’) [...] Lees verder