relfectie

‘Auw!’ Ik schuif de papieren uit de envelop en snij me aan de rand. Vlak naast mijn nagel moet ergens een miniscuul wondje zitten, ik zie niks maar voel des te meer. Negeren dan maar, en ik ga door met het bekijken van de post. De hele dag ergert dat papiersneetje me, op de gekste momenten schrijnt dat onzichtbare wondje wonderlijk fel. Ik vind mezelf een watje, een dikke vette aansteller en geen haar op mijn hoofd die een pleister overweegt. Kom op, er zijn ergere dingen, wat moeten mensen die echte pijn hebben niet van me denken. Maar lastig is het wel, zeurt het duveltje in mijn kop als voor de zoveelste keer die dag mijn gekwetste vinger protesteert omdat ik onnadenkend mijn handschoenen aandoe waardoor het losgeraakte velletje opstroopt en een plaatselijke pijnscheut mij opnieuw herinnert aan het onhandig openmaken van de post die morgen. [...] Lees verder