schrijven

Schrijven met ouders; kom op verhaal!

Kinderen grootbrengen is soms een hele klus. Altijd maar ‘de grootste’ moeten zijn als ouder is bovendien niet gemakkelijk. Vanuit bezorgdheid, frustratie of onzekerheid reageer je soms op een manier die je helemaal niet wilt. Waar komt dat vandaan? Wat vraagt het eigenlijk van ouders om kinderen groot te brengen? In Schrijven met ouders sta je als ouder centraal en onderzoek je je eigen ouderschap. Alle mensen met kinderen van harte welkom: van jong tot ‘oud’.

Schrijfervaring is niet nodig. Deze schrijfsessies gaan namelijk niet over mooi schrijven, of het optekenen van je levensverhaal. Het is een manier om al schrijvende te onderzoeken hoe jij je ouderschap beleeft.

cartoon: Grant Snider

In vijf ochtenden beschrijf je allerlei belevenissen van je ouderschap, vanuit verschillende perspectieven. [...] Lees verder

Schrijven met ouders

Hoe beleef je je ouderschap, wat roept het op over hoe je zelf grootgebracht bent, hoe vermengen of strijden de rollen van ouder/partner/individu, wat vraagt het van je als er kinderen op je pad komen die zich niet meteen laten lezen, wil jij het doen zoals het hoort en past dat ook bij jou en je gezin? Dat soort vragen, en nog veel meer zolang het ouderperspectief maar centraal staat. Voor de training Ouders ervaren en deskundig heb ik een module van vijf keer twee uur ontwikkeld, maar ik maak op verzoek ook kortere sessies. Zo deed ik met een volle zaal een reeks oefeningen rond kwetsbaarheid en werkten we bijna een uur intensief en grotendeels in stilte, heel indrukwekkend. [...] Lees verder

Vanaf de maan

‘Lieve dagboek. Vandaag was het een normaal schooldag. Alleen dat ik met Tom gespeelt hep. IJgenlijk is hij mijn vriend niet.’ Mijn dochter van zeven laat me haar dagboek zien. Ze is gewoon in een schriftje begonnen en hanteert de klassieke wetten die blijkbaar in ons gebakken zitten, als je er gevoelig voor bent. Helemaal zelf uitgevonden. Waarom ontroert me dat zo? Ik ben natuurlijk apetrots om een schrijfster in huis te hebben, maar dat is het niet. Het raakt me dat ze al zo jong in staat is de dag te spiegelen. In een flits zit ik zelf weer achter mijn bureautje met mijn langwerpige groene dagboek (met slot uiteraard), te zweten op zal ik nou recht of zal ik nou schuin schrijven. [...] Lees verder