Zonnestraaltjes vangen
Dankbaarheid is in. Wetenschappers bestuderen de effecten van dankbaarheid op gezondheid, geluk en levensverwachting. Therapeuten leren hun cliënten dat het werkt als een aardende activiteit die angst in perspectief plaatst. Filosofen schrijven lovend over de waarde ervan in de menselijke geschiedenis. Dankbaarheidsdagboeken zijn ondertussen booming business dankzij artikelen in feelgood magazines. Ik heb ook een paar pogingen gedaan om dagelijks mijn zegeningen te noteren. Maar zoals volgers van Yoda (de Jedimeester uit Star Wars) weten: ‘er is geen poging’. Je doet het of je doet het niet – en dat deed ik niet; ik stopte steeds al na een paar dagen. Dankbaar voor het zoveelste aantrekkelijke notitieboekje waarvan ik had gehoopt dat het mij zou inspireren om vol te houden. Dat wel. [...] Lees verder
“Waarom gaan ze niet even iets voor zichzelf doen?” Als ik een tijdje veel gewerkt heb voelt het gek genoeg zwaarder om tijd met de kinderen door te brengen. Alsof het mechaniek wat roestig geworden is. Ik vind het wel leuk om ze dan weer te zien maar het lukt me niet ‘als vanzelf’ het opvoeden erbij te nemen. Ik kom er niet in, dus kost het meer energie en die is moeilijker op te brengen als elders al intensief beroep gedaan is op mijn soepele scherpzinnige geest. Zou ouderschap ook in je spiergeheugen kunnen gaan zitten? Dat je dusdanig veel routine opbouwt dat er ruimte ontstaat om het plezier te ervaren van kinderen grootbrengen? Ikzelf merk dat het een precaire balans is om mijn moederconditie op peil te houden. [...] 
Woensdagmiddag, Rosa’s vriendje Japie komt mee uit school en we gaan eerst een boterham eten. “Thuis mag ik nooit zelf mijn brood smeren. Mijn moeder vraagt gewoon wat ik er op wil hebben. Jullie eten altijd aan tafel hè?” zegt hij en door de manier waarop hij het zegt meen ik naast verbazing ook enige jaloezie te bespeuren. “Waarom eigenlijk?” Goede vraag, daar heb ik al een tijdje niet meer over nagedacht. ‘We eten aan tafel omdat ik het fijn vind om samen te eten en dan te horen hoe de dag is geweest. Of om alvast te bedenken wat we die dag gaan doen.’ “Ontbijten jullie dan ook aan tafel?!” zegt hij stomverbaasd. Dat schijnt een zeldzaamheid te zijn tegenwoordig maar inderdaad, dat doen wij, al is het maar om mezelf wat opstarttijd te gunnen ’s ochtends. [...]
Recente reacties