poëzie

Wirwar

gedicht op afbeelding die glas in lood suggereert
Vroeger was ik
anders net als nu
vol plannen, dromen, vooroordelen
hoe het eigenlijk zou moeten
ik wist nog niet
hoe tijd verliest, vervreemdt, vergeeft
bevrijdt.

Eerder zou ik
rennen vliegen springen
in gevecht tegen de klok
zoals ik nu minuten sprokkel
om te zijn − te blijven
herinneringen maken
voorgoed.

Van helder glas
naar glas in lood
een brute wirwar van levensdraden
steeds dichter bij mezelf
met alles dat tekortschiet
buigen wij ons
een weg.

In opdracht van Niet alleen ziek. Een project van BMP dat aandacht vraagt voor de impact van langdurige ziekte van ouders op hun ouderschap. [...] Lees verder

Voordragen

Met twee nieuwe dichtopdrachten op zak, het optreden bij de 1000dichters tournee achter de rug en mijn stoute schoenen onder de arm durf ik wel te vertellen hoe blij ik ervan word om het ongezegde te vangen in taal. Dat ouderschap daarbij een belangrijk thema is zal niemand verbazen ;-) Ik dacht altijd dat je gedichten het beste op papier leest, maar ontdek steeds meer hoe het voordragen een extra dimensie kan geven. Elkaar verhalen vertellen is niet voor niets een aloude traditie. Dus heb je een gelegenheid die een dichterlijk intermezzo kan gebruiken? Aarzel niet om contact op te nemen! Wellicht ten overvloede: dat hoeft dus niet met suïcidaliteit te maken te hebben zoals in onderstaande voordracht.

  [...] Lees verder

Dichtopdracht

Onlangs heb ik de stoute schoenen aangetrokken om een cursus poëzie schrijven te gaan volgen bij Ingmar Heytze. Met als inzet om te onderzoeken of poëzie ook onderdeel van mijn gereedschapskist kan worden, om psychologie van ouderschap in de spotlight te zetten.

Ik werk aan een serie gedichten rond een ouder van een depressieve/suïcidale jongvolwassene. Een perspectief dat nogal eens onzichtbaar is bij professionals. Toen ik in een oproep van de organisatoren van de Talkshow 113 Netwerk Ziekenhuizen zag dat ze openstonden voor suggesties heb ik met knikkende knieën een paar van mijn teksten toegestuurd. Dat kreeg vervolgens een onverwachte wending; ze vroegen me of ik een gedicht in opdracht wilde schrijven om de Talkshow op 15 november mee af te sluiten. [...] Lees verder

Om goed voor mij te zorgen

Om goed voor mij te zorgen, verzin ik een kind
dat bij me is. Ik kan dus niet de hele dag in bed,
en bad, er is een kind dat wacht op mijn
aanwezigheid, er moeten komma’s in de dag.

Niet roken en niet drinken en niet maar door
en doorgaan, en als ik koffiedrink drink ik
een glaasje appelsap erbij, en eet twee koekjes
één voor haar, het is een zij, en één voor mij.

Er moet gewandeld en gewezen en gekeken
naar waar zij me wist, van alles opgeraapt,
het kind heeft eten en verhalen nodig
En ik luister naar haar vragen

Die soms wel moeilijk zijn zodat ik zeg
dat ik het ook niet weet. Er moet op bezoek
zodat ze leert zich op haar gemak te voelen
bij anderen dan alleen haar moeder

die met het kind erbij zich gedwongen ziet
zich te laven aan de vriendschap, opdat het kind
misschien wél leert, wat zij zo moeilijk
kan geloven. [...] Lees verder