“Mama, zag je dat? Die mevrouw deed heel boos omdat haar kindje op de glijbaan probeerde te klimmen. Ze pakte het meteen weg van de tweede tree van het trappetje.” Estelle is verontwaardigd naar me toegerend en kijkt me nu met grote vragende ogen aan. Ik zag het gebeuren en het verbaasde me ook, maar hoe leg je een kind van zes uit dat je als ouder altijd schippert tussen ‘laten gaan’ en ‘ingrijpen’. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Het ge-pas-op en kijk-uit is vaak niet van de lucht in een speeltuin. Vaak al voordat er sprake is van enig gevaar. Nu moet je als ouder ongelukken zien te voorkomen, dat spreekt, maar de truc is die waarschuwingen dan wel op het goede moment te laten klinken en ze niet te pas en te onpas uit te kramen. Dan verliezen ze al snel hun functie.
Deze moeder lijkt me al te voorzichtig met haar kleintje. Een kind moet immers ook de kans krijgen om te leren. En dat gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Maar misschien zit ik ernaast en heeft de moeder een goede reden om zo resoluut het spel van haar kind te onderbreken. Van de buitenkant kan ik dat eigenlijk niet zeggen. Het is te gemakkelijk om zo te oordelen over andermans opvoeding.
‘Tja lieverd, misschien was die moeder bang dat haar kindje zou vallen’ zeg ik tegen mijn dochter. “Maar ze stond pas op de tweede tree! Zo leert ze het toch nooit? En waarom was die moeder dan zo kwaad, ze ging erbij schreeuwen en pakte dat kindje echt zo hop-hop onder de arm en sleurde het naar de kant.” Estelle is oprecht verontwaardigd over zoveel onrecht. Ik probeer een glimlach te ondrukken over haar jong verworven inzicht. ‘Ik weet het niet. Het is nog wel echt een klein kindje, misschien is het nog niet zo handig en valt het vaak. Misschien had ze al een paar keer gewaarschuwd dat het kindje de glijbaan niet op mocht klimmen. Maar dat zou ze natuurlijk beter niet zo boos kunnen zeggen. Je kan het kindje ook rustig oppakken, zeggen dat het niet mag en daarna het bij iets te spelen zetten dat wél veilig is.’
“Of ze zou haar kindje kunnen leren hoe je goed de glijbaan opklimt” oppert mijn jongste en dat is natuurlijk ook een optie.
goed van je slimme jongste :)
Kinderen zien het goed hoe het moet.
groet Luuk
dag Dianne, ze mag zo door als ouderconsulent ;-)
dag Luuk, het lijkt er wel op hè? Wanneer zouden we dat dan kwijtraken?
Zijn we niet kwijt, hebben alles toegedekt onder deken van haast, angst etc.
groet Luuk
En zo zijn kinderen vaak wijzer dan de ouders.
Late reactie, maar toch: dit stuk is me uit het hart gegrepen. Mógen kinderen niet meer vallen? Hoe moeten ze dan leren wat vallen is, en dat het pijn doet? Het blijft inderdaad schipperen, maar ik probeer steeds om niet naar een uiterste af te drijven.