Roeien
“Estelle wil na de zomer graag gaan dansen, even op de website kijken welke lestijden er zijn en oh ja we moeten nog een speelafspraak voor haar regelen morgen omdat we anders logistiek in de knoop komen met de afspraak die Rosa heeft. Hadden we nou al een oppas voor volgende week? Trouwens wat is dat water wisselend van temperatuur, de combiketel moet ook weer eens nagekeken denk ik. Dat doet me trouwens denken aan de APK keuring voor de auto, slik, dat moet vóór 13 juli en dat is het alweer bijna. Ik ben benieuwd wanneer de poes gaat jongen, zou ze nog een vlooienprik mogen nu ze zwanger is? Als ik nou dadelijk eerst de BTW even regel dan kan de administratie naar de accountant. [...] Lees verder
“Ze blijft ook maar aan mijn kop zeuren met je moet dit doen, je moet dat doen en heb je daar wel aan gedacht. Dan heb ik al geen zin meer om het te doen. Ik doe het heus wel maar dan moet ze d’r mond houden.” Jelmer, mijn 17 jarige oppasbuurjongen, lucht grommend zijn hart. Enigzins beschaamd hoor ik het intieme kijkje in de opvoedkeuken van de buurvrouw aan. Aan de andere kant lukt het me ook niet om een glimlach te onderdrukken over deze klassieke puberscène. “Ik weet toch ook heus wel dat ik mijn schoolwerk moet doen maar zij zanikt zoveel aan mijn hoofd, terwijl ze er niks van afweet, dat ik liever het huis uitga om bij mijn vrienden te zijn. [...] 
‘Lieve dagboek. Vandaag was het een normaal schooldag. Alleen dat ik met Tom gespeelt hep. IJgenlijk is hij mijn vriend niet.’ Mijn dochter van zeven laat me haar dagboek zien. Ze is gewoon in een schriftje begonnen en hanteert de klassieke wetten die blijkbaar in ons gebakken zitten, als je er gevoelig voor bent. Helemaal zelf uitgevonden. Waarom ontroert me dat zo? Ik ben natuurlijk apetrots om een schrijfster in huis te hebben, maar dat is het niet. Het raakt me dat ze al zo jong in staat is de dag te spiegelen. In een flits zit ik zelf weer achter mijn bureautje met mijn langwerpige groene dagboek (met slot uiteraard), te zweten op zal ik nou recht of zal ik nou schuin schrijven. [...] 
Ook al worden er boeken vol geschreven over hoe kinderen zich ontwikkelen en wat ze nodig hebben, het is toch uitvinden hoe je dat als ouder in de praktijk uitvoert. Ik weet nog hoe trots ik was dat mijn oudste meteen goed bij me begon te drinken. Dat hielp enorm om 
De meeste ouders ‘doen toch hun best’, maar zijn ze daarmee klaar? Pikken we het als een spits meer aandacht voor de madeliefjes op het veld heeft dan voor het doel? Of als de kersverse secretaresse haar typmachine met hamertjes mee naar kantoor neemt omdat ze het zo nou eenmaal geleerd heeft vroeger? Gaat de leerkracht die dagelijks strafwerk geeft aan kleuters vrijuit? Waarschijnlijk niet. Als werknemer dien je je bij te scholen als je tekortschiet in je functie. En omdat de tendens een leven lang leren om bij te blijven is, schuift een beetje personeelsafdeling je bij het ondertekenen van je contract meteen een P.O.P. onder neus. Het Persoonlijk Ontwikkelings Plan. Want werkgevers willen graag medewerkers die zich blijven ontwikkelen. [...]
Recente reacties