Nodig?
“Ik vind het best als ze groot worden, maar ze moeten wel bij mij blijven”, voor een grapje komt het ongemeen fel uit haar mond. Binnenkort gaat haar oudste op kamers en ze kijkt er niet naar uit.Wat een vreemde taak hebben we toch als ouders; je stopt ontzettend veel energie in je kind met als belangrijkste doel dat ie je niet meer nodig heeft. Gelukkig leren we dat schakelen al vroeg, als het goed is.
Ik herinner me hoe dol mijn oudste was op glijbanen. Amper een jaar oud trokken die prachtige rode en gele roetsjbanen, in de vele speeltuintjes die onze omgeving rijk was, haar enorm aan. Talloze keren zette ik haar bovenaan neer en trok dan gauw een sprintje om haar beneden weer op te vangen. [...] Lees verder
‘Mama’, gilt mijn jongste dochter naar beneden (de buren zijn hopelijk al wakker), ‘mama, wat past er bij mijn rose rok?’ Tegenwoordig passen alle kleuren bij elkaar zeggen ze, maar ik ben nog grootgebracht met het idee dat rood en oranje vloekt. Ik roep behulpzaam terug; ‘rood, blauw, paars, wit kan ook, eigenlijk passen alle t-shirts die je hebt er wel bij.’ Hadden we niet afgesproken dat we niet naar elkaar schreeuwen in huis? Nou ja, laat maar even zo. Ondertussen probeert Rosa mij duidelijk te maken dat ‘iedereen’ uit haar klas op vrijdag een koek mee naar school krijgt in plaats van een boterham. Of zij dat voortaan ook mag? Ik heb geen koek in huis dus kom ik er nu gemakkelijk vanaf maar volgende week is die kwestie er natuurlijk opnieuw. [...] 
“Estelle wil na de zomer graag gaan dansen, even op de website kijken welke lestijden er zijn en oh ja we moeten nog een speelafspraak voor haar regelen morgen omdat we anders logistiek in de knoop komen met de afspraak die Rosa heeft. Hadden we nou al een oppas voor volgende week? Trouwens wat is dat water wisselend van temperatuur, de combiketel moet ook weer eens nagekeken denk ik. Dat doet me trouwens denken aan de APK keuring voor de auto, slik, dat moet vóór 13 juli en dat is het alweer bijna. Ik ben benieuwd wanneer de poes gaat jongen, zou ze nog een vlooienprik mogen nu ze zwanger is? Als ik nou dadelijk eerst de BTW even regel dan kan de administratie naar de accountant. [...] 
“Ze blijft ook maar aan mijn kop zeuren met je moet dit doen, je moet dat doen en heb je daar wel aan gedacht. Dan heb ik al geen zin meer om het te doen. Ik doe het heus wel maar dan moet ze d’r mond houden.” Jelmer, mijn 17 jarige oppasbuurjongen, lucht grommend zijn hart. Enigzins beschaamd hoor ik het intieme kijkje in de opvoedkeuken van de buurvrouw aan. Aan de andere kant lukt het me ook niet om een glimlach te onderdrukken over deze klassieke puberscène. “Ik weet toch ook heus wel dat ik mijn schoolwerk moet doen maar zij zanikt zoveel aan mijn hoofd, terwijl ze er niks van afweet, dat ik liever het huis uitga om bij mijn vrienden te zijn. [...] 
‘Lieve dagboek. Vandaag was het een normaal schooldag. Alleen dat ik met Tom gespeelt hep. IJgenlijk is hij mijn vriend niet.’ Mijn dochter van zeven laat me haar dagboek zien. Ze is gewoon in een schriftje begonnen en hanteert de klassieke wetten die blijkbaar in ons gebakken zitten, als je er gevoelig voor bent. Helemaal zelf uitgevonden. Waarom ontroert me dat zo? Ik ben natuurlijk apetrots om een schrijfster in huis te hebben, maar dat is het niet. Het raakt me dat ze al zo jong in staat is de dag te spiegelen. In een flits zit ik zelf weer achter mijn bureautje met mijn langwerpige groene dagboek (met slot uiteraard), te zweten op zal ik nou recht of zal ik nou schuin schrijven. [...]
Recente reacties