Wat zou Alice zeggen?
Vandaag is de geboortedag van Alice van der Pas, de ‘Grand Old Lady van de ouderbegeleiding’, zoals Herman Baartman haar noemde in het in memoriam van Trouw toen ze in juli 2017 overleed. Ze is vaak in mijn gedachten. ‘Wat zou Alice zeggen?’, vroeg ik me bijvoorbeeld deze week af bij alle berichten over ‘kwetsbare gezinnen’ en ‘kinderen die onveilig zijn thuis’.
Ze had een pesthekel aan de term ‘kwetsbare gezinnen’, dat weet ik wel. Ze zou erop wijzen dat het niet primair gaat om kwetsbaarheid, maar om veerkracht. Beschermende factoren houden de meest fragiele systemen op de rails, terwijl gezinnen die het ogenschijnlijk voor de wind gaat, bij het minste zuchtje wind van het padje kunnen raken. Dat was precies wat haar fascineerde. [...] Lees verder
De deelnemers van de training ervaringsdeskundigheid voor ouders showden op 31 januari hun eindpresentaties aan het publiek. Bokshandschoenen gingen uit, maskers af, er werden oordelen gespiegeld, er waren tekeningen, er klonk muziek en er waren odes aan docenten en hulpverleners, die op een eigen manier verschil maakten voor ouders en hun kinderen. Het waren stuk voor stuk prachtig vormgegeven verhalen die – getuige de reacties uit de zaal – recht het hart ingingen. Dat de verhalen van deze ouders hun weg mogen vinden in de wereld. 
Op de vooravond van de Verwendag in 2012 is de eerste besloten groep voor ouders van een kind met autisme aangemaakt. Het idee was dat alle deelnemers dan nog lang konden na- en doorpraten. En al snel bleek het ook een fijne plek om van gedachten te wisselen over wat ouders nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen. We bedachten regels om de veiligheid in de groep te waarborgen en zorgden ervoor dat de uitwisseling voorop staat en de groep niet vervalt tot een prikbord vol aankondigingen en reclame. Dat blijkt goed te werken.
‘Hij verveelt zich te pletter, dat vind ik zó moeilijk. Hij heeft geen vriendjes, hij kan de straat niet op, zijn kleine zusje haalt hem het bloed onder de nagels vandaan als ze zijn legobouwwerken “per ongeluk” omstoot en ik heb ook geen tijd en zin om dagelijks urenlang in de kou ergens in een of andere buurtspeeltuin op de rand van de zandbak te hangen. Ja sorry, dan ben ik maar niet de ideale moeder. Maar ik maak me wel zorgen om dat manneke van me. Nog geen zes jaar en nu al overal buitengesloten. Kleuters zijn hard hoor. Maar ja, ik zie zelf ook wel dat hij de gemakkelijkste niet is. Hij herkent alle automerken inclusief de verschillende uitvoeringen, terwijl we zelf niet eens een auto hebben, hahaha. [...] 
Veertien is onze jongste, en ze zit in de derde klas van het gymnasium. Sinds dit schooljaar vertikt ze het om haar huiswerk te doen. Als na de herfstvakantie de eerste onvoldoendes vallen, kijken mijn man en ik elkaar aan. Wat gaan we doen? We besluiten het op zijn beloop te laten en zijn benieuwd wanneer de wal het schip keert. Volgens de boekjes moet je over slapen, eten en zindelijkheid geen strijd aangaan, die verlies je als ouders. Dat geldt denk ik ook voor leren. Je kunt wel zeggen ‘je moet’, maar als ze zelf hun hersenen niet ‘aanzetten’ gebeurt er niks. 
‘Eigenlijk ben ik een ochtend mens, maar tegenwoordig moet ik ook avondmens zijn. Om twaalf uur moet ik Doris afkoppelen van zijn sondevoeding. In de nacht is het dan ook altijd nog wel een keertje bal en om kwart over zes springt de jongste alweer vrolijk op ons bed, klaar om aan de dag te beginnen. Mijn man helpt me waar hij maar kan, maar op de vrachtwagen maakt hij lange dagen. Hij is gestopt met rijden op het buitenland. Hij slaapt tegenwoordig dus wel altijd thuis, maar nu hij voor de Jumbo rijdt is hij vaak om vier uur ’s ochtends al op pad. Omdat er een paar collega’s ziek zijn, pakken ze nu om de beurt de avondrit erbij. [...]
Recente reacties